PSOE to jedna z partii działających w Parlamencie Europejskim, będąca „ramieniem politycznym” reżimu Díaza Canela w Europie. Teraz zamierza zapobiec wydaniu manifestu „Prisoners Defenders”, który potępiłby represje popełnione przez dyktaturę Castro. Kontrowersja dotyczy także piosenki „Patria y Vida”. Socjaliści chcieli skontaktować się z ambasadą kubańską i przekazać jej wszystkie informacje na temat stanu prac parlamentarnych dotyczących Kuby.
Łamanie zasad europejskich
Z upublicznionego właśnie e-maila wynika, że duża grupa posłów PSOE zdradziła podstawowe zasady polityki prowadzonej przez Unię Europejską, instytucje europejskie oraz naraziła też bezpieczeństwo narodowe i europejskie na szwank. Za nic ma także poszanowanie praw człowieka. Za pseudoideologicznym i anachronicznym internacjonalizmem kryje się sojusz z najgorszymi przestępcami, z którymi można się związać – z Nicolásem Maduro, Danielem Ortegą i Miguelem Díaz-Canelem oraz Raúlem Castro. PSOE angażuje się w popieranie dyktatur, podejmując na ich rzecz publiczną aktywność i przygotowując różne akty legislacyjne. Nie ma przy tym żadnych etycznych hamulców wobec dyktatury Kuby, przekazując na bieżąco kubańskiemu reżimowi informacje o tym, co się dzieje w Parlamencie Europejskim. Nie powinno więc nikogo zdziwić, że niektórzy z członków Parlamentu Europejskiego, dotąd najbardziej aktywni w inicjatywie przeciwnej rządom na Kubie, mogą być przez PSOE blokowani. E-mail miał taką treść: „PPE i RENEW poprosiły o włączenie na następnej sesji plenarnej parlamentu Europejskiego punktu w sprawie sytuacji na Kubie, który zawierać ma rezolucję. Chcą oni mówić o tym, co zostało opisane w manifeście, który podpisało już pięciu posłów. Jak wiecie, trudno będzie to nam powstrzymać, bo nie mamy większości. Zastanawiam się, czy chcesz powiadomić ambasadę kubańską, czy ja zawiadomię Heidy. Gabinet Borrella już wie. Korzystam z e-maila, aby umówić się na spotkanie z Javierem w przyszłym tygodniu, aby omówić ten problem i inne sprawy, jeśli to możliwe”.
Wynika z tego też, że PSOE, nie znając ani nie analizując treści rezolucji w sprawie Kuby, z góry zamierza nie dopuścić do jej ogłoszenia i przyjęcia przez PE. Wygląda więc na to, że socjalistyczna partia Hiszpanii jest w Parlamencie Europejskim politycznym ramieniem Raúla Castro. Pytanie tylko, czy wie o tym centrala tej partii, czy jest to inicjatywa wyłącznie posłów socjalistycznych zasiadających w Parlamencie Europejskim. Pytanie także, czy Grupa S&D (Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim – frakcja socjalistów w Parlamencie Europejskim) wiedziała, że PSOE konsultuje się w natychmiastowym trybie z ambasadą kubańską?
Ogromna zmowa z reżimem Kuby!
Isabel García Tamara z biura Javiera Moreno Sáncheza potwierdza, że zmowa europejskich socjalistów z Kubą jest faktem i że ma duże rozmiary. Nie tylko komunikują się z Kubą, ale i organizują spotkania prezesa PSOE w Parlamencie Europejskim z przewodniczącym Grupy Przyjaźni z Kubą. Publicznie chwalą też aktywność dyktatora Kuby, Raúla Castro, na którym ciążą zarzuty popełnienia wszelkiego rodzaju zbrodni. Ci pseudosocjaliści, którzy mienią się socjaldemokratami, a tak naprawdę nimi nie są, kontaktują się regularnie ze skompromitowanymi dyktaturami. Nie potrafią odciąć tej pępowiny, która łączy ich od czasów zimnej wojny.
Kuba to socjalistyczna dyktatura
Javier Larrondo opisuje kubańską dyktaturę jako system, który za nic ma „święte osiągnięcia człowieka w postaci praw robotników”. Przywołuje fakt zniewolenia kobiet pracujących w kubańskich brygadach medycznych oraz ich dzieci, którym nie wolno nawet widywać się z rodzicami przez osiem lat, jeśli kobiety chcą dalej pracować w Brygadach. Panie w tym skrajnie seksistowskim kraju są szczególnie źle traktowane. Nie istnieje tam żadne prawo chroniące kobiety.
Autor przypomina też ponad 150 więźniów politycznych i skazanych na Kubie oraz wszystkich tych, którzy chcą mieć na Kubie możliwość swobodnego wyrażania swoich poglądów i spostrzeżeń – bez nękania, karania grzywnami, bez aresztowań i kar więzienia. Wspomina także wszystkich tych, którzy pragną rządów prawa na zniewolonej dyktaturą Kubie. O tym wszystkim miał mówić torpedowany właśnie manifest w sprawie wolności Kuby.
Co ciekawe, PSOE i S&D przygotowały własną rezolucję na rzecz praw człowieka na Kubie, która może być jeszcze uchwalona na czerwcowej sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego. Czy PSOE zajmie stanowisko sprzyjające przestępcom z kubańskiej dyktatury, czy jej ofiarom? Powrót do centrowego nastawienia byłby jeszcze szansą na pewną rehabilitację socjalistycznej partii Hiszpanii.
