Już eliminacje wskazywały, że Polska sztafeta mieszana 4 × 400 metrów bijąc rekord Europy, w tej młodej konkurencji, zgłasza medalowe aspiracje. Kiedy jednak do finałowej rozgrywki Amerykanie wymienili obie biegaczki i biegaczy, Belgowie wystawili dwóch z trójki słynnych braci Borle, zaś w sztafecie holenderskiej wystawiono najszybszą w Europie na tym dystansie Femke Bol, było wiadomo, że łatwo nie będzie. Także nasi trenerzy zdecydowali się dokonać znaczącej zmiany, pomimo że w eliminacjach nasza czwórka pobiegła doskonale. Polską sztafetę otworzył tym razem Karol Zalewski, który w sztafecie męskiej dokonał już kiedyś niemożliwego, pokonując na ostatniej zmianie Amerykanów. Po nim pobiegła indywidualna półfinalistka tych igrzysk Natalia Kaczmarek, która przekazała pałeczkę polskiej ikonie tego dystansu Justynie Świety-Ersetić. Ta ramię w ramię dotrzymała kroku Amerykance, Holenderce i słabnącej z każdym krokiem zawodniczce z Dominikany. Kiedy na ostatnią zmianę wybiegał Kajetan Duszyński, już po pierwszym wirażu wydawało się, że medal, pytanie tylko jaki, jest pewny. Tymczasem na ostatniej prostej Polak nie tylko odparł atak Amerykanina, zostawił w pokonanym polu Holendra, to jeszcze wyprzedził prowadzącą sztafetę dominikańską – Alexandra Ogando i wpadł na metę z przewagą 1,5 metra niezagrożony, z lekkością znamionującą największych mistrzów. Oprócz wymienionej czwórki medale otrzymają także biegający w eliminacjach Dariusz Kowaluk, Iga Baumgart-Witan i Małgorzata Hołub – Kowalik. Czas uzyskany przez polską sztafetę: 3:09,87 to nowy rekord Europy i rekord olimpijski. Tym samym nasze zawodniczki i zawodnicy nawiązali do tradycji polskich lekkoatletów z igrzysk 1964. Trzymamy kciuki i czekamy na kolejne medale!
Złota sztafeta 4 × 400 metrów z rekordem Igrzysk i Europy – sukces polskich lekkoatletów w Tokio
