„W 2017 r. przeprowadzono szeroką nowelizację ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji, ukierunkowaną na zintensyfikowanie i usprawnienie tego procesu. Przepisy ustawy o repatriacji przewidują różne formy pomocy adresowanej bezpośrednio do repatriantów.
- Każdy repatriant otrzymuje jednorazową pomoc finansową. Średnia kwota pomocy wynosi ok. 13500 zł na osobę.
- Również każdy repatriant może wystąpić do starosty o częściowe pokrycie kosztów związanych z remontem, adaptacją lub wyposażeniem lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się w Polsce. Wysokość tej pomocy ulega co roku waloryzacji i w 2021 r. wynosi ok. 6 577 zł na osobę.
- Repatrianci, którzy przybyli poprzez ośrodki adaptacyjne dla repatriantów lub w oparciu o zaproszenie członka rodziny, mają prawo do uzyskania pomocy finansowej na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, w formie dopłaty do kosztów czynszu najmu lokalu lub budynku mieszkalnego albo zakwaterowania w domu studenckim (maksymalnie 300 zł na osobę) lub w formie dopłaty do nabycia lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego, w wysokości do 25 tys. zł na osobę oraz dodatkowe 25 tys. zł na rodzinę (np. 4-osobowa rodzina otrzymuje pomoc w wysokości 125 tys. zł).
- Repatriantom przebywającym w ośrodkach adaptacyjnych zapewniane jest zakwaterowanie, wyżywienie, pomoc w realizacji bieżących spraw życiowych (umiejscowienie aktów stanu cywilnego, pomoc w poszukiwaniu miejsca docelowego osiedlenia się w Polsce, bezpłatny dostęp do internetu itp.). Ponadto repatrianci uczestniczą w kursach nauki języka polskiego oraz zajęciach adaptacyjno-integracyjnych, podczas których otrzymują podstawową wiedzę w zakresie ustroju państwa, sposobu załatwiania bieżących spraw w urzędach, polskiej historii, polskich tradycji i zwyczajów. Dla chętnych osób zapewniono również możliwość udziału kursach zawodowych.
- Gminie, która podjęła uchwałę w sprawie zapewnienia lokalu mieszkalnego kandydatowi na repatrianta i członkom jego najbliższej rodziny, przysługuje uprawnienie do wystąpienia o udzielenie dotacji z budżetu państwa, przeznaczonej na dofinansowanie kosztów ponoszonych w związku z osiedleniem się na jej terytorium repatrianta oraz członków jego najbliższej rodziny. Gmina, która występuje o udzielnie dotacji, zobowiązana jest do zawarcia z repatriantem umowy nadającej mu tytuł prawny do lokalu mieszkalnego na czas nieokreślony (art. 21 ust. 2 i 3 ustawy). Dotacja, w zależności od wielkości, lokalizacji oraz stopnia wyposażenia mieszkania może osiągnąć poziom 180 – 200 tys. zł.
- Repatrianci, którzy przybyli w inny sposób niż na podstawie uchwały rady gminy, w związku z którą gmina otrzymała dotację z budżetu państwa, mogą ubiegać się o udzielenie przez gminę pomocy polegającej na przeprowadzeniu remontu, adaptacji lub wyposażenia lokalu mieszkalnego w miejscu osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej (art. 22 ustawy o repatriacji). Wysokość tej pomocy ulega co roku waloryzacji i w 2021 r. wynosi ok. 6 577 zł na osobę.
- Ponadto, każdemu repatriantowi, który nie ma możliwości samodzielnego podjęcia pracy, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania może zapewnić aktywizację zawodową, zgodnie z art. 23 ustawy o repatriacji, obejmującą zwrot części kosztów ponoszonych przez repatrianta w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych lub pracodawcę w związku z zatrudnieniem repatrianta, do łącznej wysokości dwunastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia.
Dzięki wprowadzonym w 2017 r. zmianom prawnym proces repatriacji do Polski uległ znaczącemu przyspieszeniu. W okresie obowiązywania ustawy w latach 2001 – 2020 do Polski w ramach repatriacji przybyło ok. 8300 osób, w tym ok. 7500 repatriantów (dorosłych oraz małoletnich dzieci) oraz ok. 800 członków rodzin repatriantów legalizujących pobyt w Polsce w oparciu o zezwolenia pobytowe.
Dostęp obywateli obcych państw do rynku pracy w Polsce, nie ma żadnego związku z programem repatriacji i jest regulowany na podstawie innych przepisów.
W kwestii programu Karty Polaka właściwym resortem jest Ministerstwo Spraw Zagranicznych.
Z poważaniem
Wydział Prasowy”
