Ocieplenia stosunków między Ankarą a Tel Awiwem oczekuje wielu tak tureckich, jak i izraelskich zwolenników pojednania między oboma krajami.
Turcja, po trzyletniej przerwie, ma ponownie mianować ambasadora w Tel Awiwie. Przynajmniej tak głoszą plotki. Także z plotek można dowiedzieć się, że prezydent Recep Tayyip Erdoğan odwiedzi Izrael w lutym. To wszystko jest skutkiem dyplomatycznych działań zwolenników zbliżenia izraelsko-tureckiego. Należy do nich nowojorskie Sefardyjskie Bractwo Żydowskie Ameryki (Sephardic Jewish Brotherhood of America) prowadzone przez urodzonego w Turcji rabina Nissima Elnecavé. Zorganizowało ono bezprecedensowe wydarzenie – kolację z okazji święta Chanuki w Nowym Jorku 6 grudnia, w której uczestniczyli dwaj ważni dyplomaci. Byli to Hasan Murat Mercan, ambasador Turcji i Gilad Erdan, ambasador Izraela w Stanach Zjednoczonych. Nie zabrakło też dyrektora generalnego Pfizera Alberta Bourli.
Zwolennikiem zbliżenia między krajami jest też założony na Florydzie w październiku 2020 r. Sojusz Rabinów w Państwach Islamskich (ARIS). Sponsoruje go po cichu kazachski oligarcha Aleksandr Machkiewiczposiadający również obywatelstwo izraelskie. Jest on równocześnie uwikłany w szereg sporów prawnych dotyczących swojego kazachskiego konglomeratu wydobywczego Eurasian Resources Group (dawniej ENRC).
To nie jedyny Kazach powiązany z Sojuszem. Kazachem jest też wiceprzewodniczący organizacji, rabin Yeshaya Cohen, który mieszka w Ałmaty.
Przewodniczący ARIS rabin Menachem Chitrik (znany jako Mendy) urodzony w Stambule, a obecnie mieszkający na Florydzie, spotkał się również z ambasadorem Turcji w USA na kolacji w maju. Dołączył wtedy do nich ambasador Kazachstanu w Stanach Zjednoczonych, Yerzhan Ashikbayev.
ARIS, podobnie jak Sefardyjskie Bractwo Żydowskie w Ameryce, pracuje nad poprawą stosunków dwustronnych Izraela i Turcji, napiętych od czasu zajęcia przez Izrael cywilnego statku Mavi Marmara w 2010 r.
W Stambule Chitrik budował relacje z lokalnym rządem i organami ścigania. Rabin jest zagorzałym obrońcą społeczności żydowskich w krajach islamskich. Dba więc o „utrzymywanie korzystnych relacji ze stronami konfliktu”. Współpracował zarówno z władzami w Tel Awiwie, jak i w Ankarze, by umożliwić ewakuację Zebulona Simentova, „ostatniego Żyda w Afganistanie”, z Kabulu do Izraela z międzylądowaniem w Stambule.
