USA

Kończy się kadencja Joe Bidena, a ponieważ zrezygnował z udziału w najbliższych wyborach, na stanowisku prezydenta Stanów Zjednoczonych znajdzie się ktoś inny – Kamala Harris lub Donald Trump. Jeśli chodzi o wizję przyszłości kraju, trudno o większe rozbieżności. Kandydaci nie zgadzają się praktycznie w niczym, od kwestii podatkowych po społeczne. Różnie patrzą także na politykę zagraniczną, zwłaszcza na relacje z Europą. Mają jednak jedno wspólne stanowisko. Jest nim protekcjonizm – zauważa „Foreign Affairs”.

W 2019 roku lobbystyczna organizacja irańska (NIAC) wylewnie dziękowała Kamali Harris i Berniemu Sandersowi, ubiegającym się o nominację w wyborach prezydenckich i wspierającym Iran w walce o przywrócenie programu JCPOA (porozumienie nuklearne z Iranem), już po wycofaniu się z niego Trumpa w 2018 r.

Przez ostatnie lata duże amerykańskie korporacje włączały w swoje kryteria inwestycyjne ideę DEI (diversity, equity, inclusion – różnorodność, równość, integracja). Dziś wiemy, że decyzja ta przyniosła opłakane skutki – informuje „La Gaceta”.

Kampania medialnego poparcia dla wiceprezydent USA koncentruje się na „operacji zapomnienia” o jej katastrofalnym zarządzaniu. Ze względu właśnie na to zarządzanie Harris zawsze miała bardzo niskie notowania wśród amerykańskiego elektoratu – przypomina serwis Hispanidad.

Jak informował „New York Times”, prezydent USA zaaprobował założenia ściśle tajnego planu dotyczącego strategii użycia arsenału nuklearnego.

„Zanim dotrę do Białego Domu, po tym, jak zostanę prezydentem-elektem, rozstrzygnę wojnę ukraińsko-rosyjską” – stwierdził Trump w wywiadzie dla serwisu Breitbart News. Z dziennikarzem rozmawiał w luksusowym nadmorskimi kurorcie, w klubie Mar-a-Lago, na południu Florydy.

Kandydatka Demokratów wzbudza za oceanem emocje swoim kolorem skóry. Dlaczego? Przecież w USA inna cera niż jasna nie jest niczym nadzwyczajnym. W przypadku Kamali Harris stała się jednak prawdziwym przedmiotem debaty w mediach – zauważa na łamach „Le Figaro” Luc Ferry*.

Vance był dzieckiem robotniczym z Ohio, wychowywał się trudnych warunkach. Po służbie w Korpusie Piechoty Morskiej poszedł do Ohio State, ukończył studia w ciągu dwóch lat, później Yale Law School, pracował jako inwestor venture capital w San Francisco. W tamtym czasie napisał „Hillbilly Elegy”, która sprzedała się w dwóch milionach egzemplarzy. W tych swoich wspomnieniach badał problemy społeczno-ekonomiczne, z którymi borykało się jego rodzinne miasto i próbował wyjaśnić czytelnikom popularność Trumpa, wśród zubożałych białych Amerykanów. Odwrotnie Trump, który jedynie pomnażał fortunę rodzinną. Mimo tak drastycznych różnic połączył ich wspólny, polityczny cel.

Ojciec obecnej wiceprezydent USA był lewicującym akademikiem. „The National Review” widzi między nim a córką pewne podobieństwa. W obszernym artykule opisuje życie i pracę Donalda J. Harrisa.

Amerykanie i Rosjanie doszli do porozumienia w sprawie wymiany więźniów. Pozwoli to wielu Amerykanom niesłusznie oskarżonym i skazanym na pobyt w rosyjskich więzieniach wrócić do swojego kraju. Nie wszyscy jednak mają taką możliwość – w Rosji nadal pozostanie sporo amerykańskich więźniów, których zatrzymanie miało charakter polityczny – informuje „The Wall Street Journal”.