Święta Wielkanocy mają związek z żydowską Paschą, które to święto stanowi wspomnienie egipskiej niewoli. Wyjście z Egiptu poprzedzało rytualne spożycie baranka paschalnego. Jako Chrześcijanie wierzymy, że Chrystus, spożywając ostatnią wieczerzę paschalną, wypełnił starotestamentową symbolikę a jako Baranek Paschalny, dopełnił ofiarę zbawienia. Nie przypadkiem więc rytuał zapoczątkowany w IV wieku, aż do 1929 roku zwano Triduum Sacrum.
Zmartwychwstanie Pańskie celebrowane począwszy od Niedzieli Wielkanocnej, kontynuujemy przez kolejne pięćdziesiąt dni okresu wielkanocnego, aż do święta Zesłania Ducha Świętego. W codziennej krzątaninie, koncentrując się na wpisanych w polski obyczaj zewnętrznych rytuałach, gubimy niekiedy liturgiczny sens święcenia pokarmów w Wielką Sobotę, przywiązując nadmierną być może uwagę do tego, aby pisanki i koszyczek, były możliwie okazałe, a przy niedzielnym śniadaniu nie zabrakło jadła i napojów.
Tegoroczne święta przypadły na czas szczególny, pełen troski o nasze bezpieczeństwo – to podstawowe w rodzinach i naszej narodowej wspólnoty. Pamiętajmy także o przybyszach, którzy z dala od domów, często bez kontaktu i wiedzy o losach bliskich, bronią swojej i naszej niepodległości. Zwłaszcza w ten szczególny czas nadziei, jaką niesie Zmartwychwstanie Zbawiciela, potrzebują życzliwej uwagi i otuchy.
Obecny czas dla każdego z nas jest przedmiotem wielu trosk. Wojna za wschodnią granicą nie pozostaje bez wpływu na ceny surowców, żywności, prognozy gospodarcze, wreszcie swobodę podróżowania. Dodatkowe zadanie stanowi liczna rzesza tych, którzy uciekając przed wojenną pożogą, znaleźli schronienie w naszym kraju, ale także w wielu polskich domach.
W tych jednak dniach w imieniu Zespołu redakcyjnego życzymy wszystkim Czytelnikom i sympatykom, aby na moment oderwali się od tego, co stanowi kanwę dnia codziennego i jak pisze nasz wielki rodak – Święty Jan Paweł II w liście Dies Domini celebrować niedzielę, która jest „paschą tygodnia, podczas której świętujemy zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią, dopełnienie w Nim dzieła pierwszego stworzenia i początek nowego stworzenia”.
Redakcja
