Lewicowe hiszpańskie partie PSOE i Unidas Podemos poparły kandydatów zaproponowanych przez PP (Partię Ludową) do odnowienia składu Trybunału Konstytucyjnego na sesji plenarnej Kongresu.
Oba ugrupowania uzasadniły tę decyzję. Antón Gómez-Reino, deputowany Unidas Podemos, tłumaczył, że zaakceptowali tych kandydatów, tylko dlatego, że „nie było innego wyboru”. Nie oznacza to jednak, że popierają wejście do Trybunału Konstytucyjnego sędziów Enrique Arnaldo i Concepción Espejel. Deputowany pozwolił sobie nawet na nazwanie kandydatów „liderami bez legitymacji PP”. „Biorąc pod uwagę, że PP i panowie z VOX złożyli ponad 30 odwołań i biorąc pod uwagę, że większość została przyjęta do rozpatrzenia, myślę, że można powiedzieć, że najważniejszą reakcją, która tłumaczy sens głosowania naszej grupy parlamentarnej, jest położenie kresu temu i obrona instytucji” – bronił stanowiska swojego ugrupowania.
Z kolei, Francisco Aranda, rzecznik PSOE ds. sprawiedliwości, argumentował, że to konieczność przywrócenia „normalnego funkcjonowania instytucji” powoduje, że musieli zgodzić się z propozycją PP i poprzeć kandydatury, w tym Arnaldo. Bronił się, że taka „zgoda jest istotą demokracji”. Twierdził również, że jego ugrupowanie przestrzegało zasady zgłaszania kandydatów o „wzorowym zachowaniu”
„Nie wierzycie w demokrację”, apelował natomiast José María Sánchez deputowany VOX. Nawoływał on deputowanych PP i PSOE do złamania dyscypliny głosowania i zagłosowania przeciwko osobom proponowanym na sędziów Trybunału Konstytucyjnego.
Ostatecznie nie wszyscy poparli kandydatów uzgodnionych z PP. Nie zrobiło tego trzech deputowanych PSOE. Jednak dwóch z nich – były minister José Luis Abalos i inny deputowany, po prostu pomyliło się podczas głosowania. Jedynie głos Odóna Elorzy był prawdziwym przejawem niezdyscyplinowania.
Ostatecznie Zgromadzenie Plenarne Kongresu zatwierdziło nominacje w tajnym głosowaniu, ale zrobiło to mniejszą liczbą głosów niż 242 głosy PSOE, PP i Unidas Podemos – trzech partii, które zgodziły się na nominacje.
