Francja i Niemcy uważają, że nadszedł czas, aby Putin i Zełenski zasiedli do stołu negocjacyjnego. Może jednak najpierw to Emmanuel Macron i Olaf Scholz powinni odpowiedzieć na kilka pytań?
1. Dlaczego Francja i Niemcy nie negocjują bezpośrednio z Rosją bez udziału Ukrainy? Dlaczego nie zaoferują barteru, który uszczęśliwiłby Władimira Putina? Czemu w zamian za wolność Donbasu i Krymu nie zaproponują Korsyki i Saksonii?
2. Jak by zareagowali, gdyby propozycję takiej wymiany złożył Wołodymyr Zełenski, aby poskromić ekspansjonistyczne marzenia Rosji? Czy uznaliby to za dopuszczalne? Czy też może byliby wściekli i stwierdziliby, że to zniewaga?
3. Kiedy ponad trzy miesiące po rozpoczęciu inwazji przywódcy Francji i Niemiec uznali, że nadszedł czas na negocjacje, to najwyraźniej sądzą, że faktycznie jest coś do wynegocjowania z Putinem. Co dokładnie? Co chcą negocjować?
4. Czy negocjacje będą dotyczyć powrotu do granic z 2014 r.? Bezspornego poszanowania suwerenności Ukrainy? Przestrzegania prawa międzynarodowego? A może usatysfakcjonowania narodu zranionego utratą imperium?
5. Co miał na myśli Macron, kiedy w jednym z wywiadów stwierdził, że „nie wolno upokarzać Rosji, ponieważ trzeba zostawić otwarte drzwi dla dyplomacji”? I wówczas, gdy ogłosił, że po zakończeniu wojny Francja będzie pośredniczyć w kontaktach między Rosją a Ukrainą?
6. Ilu Ukraińców musi zginąć, aby Rosja nie została upokorzona? Ile kilometrów granicy musi oddać? Czy Ukraina jest częściowo lub całkowicie odpowiedzialna za upokorzenie Rosji poprzez stawianie oporu? Na ile ustępstw powinien pójść Zełenski, aby przekonać wroga, że nadal jest tą imperialną siłą, którą był kiedyś i że nie został upokorzony?
7. Co tak naprawdę ma na myśli Macron, gdy mówi, że należy uniknąć upokorzenia Rosji? Co się za tym kryje?
8. Czy nie jest zbyt staroświeckim pomysłem z imperialnej epoki, aby otwarcie i bez kompleksów powiedzieć, że godność Putina jest ważniejsza niż godność okupowanych ludzi? W czyjej pełnej nostalgii głowie byłoby to możliwe?
9. Dlaczego Francja jest zaniepokojona tym, że Rosja jest zdolna do upokorzenia samej siebie? Czy Paryż nadal żyje w fantazji o świecie, który już nie istnieje? Świecie, gdzie Francja i Rosja, dwóch z pięciu stałych członków Rady Bezpieczeństwa ONZ, nadal odgrywa decydującą rolę?
10. Po której stronie opowiada się Francja: po stronie mediatorów, takich jak Turcja Erdogana, czy po stronie sojuszników, takich jak Stany Zjednoczone, Polska lub Wielka Brytania?
11. Jak świadczy o Macronie jego niechęć do przylotu do Kijowa? Co to mówi o nim jako o prezydencie Republiki oraz liderze półrocznej francuskiej prezydencji w Unii Europejskiej? Skąd bierze się też jego awersja do pomysłu odwiedzenia Irpienia i Buczy, miejsc zbrodni wojennych Kremla? Czy Macron wierzy, że w wojnie, która zagraża porządkowi świata, jaki znamy, możliwy jest spacer po linie? (Ostatnio Macron był na Ukrainie w towarzystwie premiera Włoch, kanclerza Niemiec i prezydenta Rumunii).
12. O czym myślą Macron i Scholz, gdy sugerują, że Ukraina powinna usiąść do negocjacji z wrogiem, którego udaje jej się powstrzymywać? O inflacji czy o zmarłych? O Ukraińcach czy o swoich wyborcach?
13. Czy uważają, że gdyby Ukraina zgodziłaby się oddać Donbas i Krym, to Rosji by to wystarczyło? Która z lekcji najnowszej historii uczy, że ustępstwa wobec dyktatorów wynikają z chęci pobłażania ich kaprysom?
14. W pierwszym wywiadzie po zakończeniu kadencji Angela Merkel przyznała, że w 2008 r. głosowała przeciwko kandydaturze Ukrainy i Gruzji do NATO, ponieważ byłoby to „wypowiedzenie wojny Putinowi”. Czy nadal jest przekonana, że polityka ustępstw wobec Moskwy jest skuteczna?
15. Czy wierzy, że gwarancje Putina są coś warte? Tak, jak latach 2014 i 2015 albo zaledwie trzy i pół miesiąca temu, kiedy bez mrugnięcia okiem zapewniał, że nie zaatakuje Ukrainy?
16. Jakie przesłanie wysyłają w świat, akceptując fakt, że przemoc przynosi korzyści? Że mocarstwo nuklearne może przy stole negocjacyjnym zyskać to, czego nie udało mu się zdobyć w terenie?
17. Czy byliby tak entuzjastycznie nastawieni do ukarania Rosji, gdyby Stany Zjednoczone i Wielka Brytania nie zareagowały tak wojowniczo na ekspansjonizm Putina?
18. Jakie przesłanie wysyłają do Waszyngtonu i Londynu oraz do europejskich partnerów, którzy uciekli przed Związkiem Radzieckim? Czy będzie ono takie samo, gdy między Chinami a USA narastać będzie napięcie w sprawie Tajwanu? Czego mogą oczekiwać Joe Biden i Tajwańczycy w sytuacji, gdy Xi Jinping zdecyduje się wprowadzić w życie teorię jednych Chin? Zostaną mediatorami czy sojusznikami?
