Dwanaście potraw wieczerzy wigilijnej symbolizuje 12 apostołów towarzyszących Jezusowi podczas Ostatniej Wieczerzy. Dzielenie się opłatkiem to symbol przebaczenia, pojednania i miłości. Jest to również metafora pragnienia, by być tego dnia razem.
Dzielenie się opłatkiem jest nie tylko elementem liturgicznej obrzędowości, lecz trwałym świadectwem i emanacją naszej kulturowej tożsamości, poczucia więzi i przynależności. To dowód przywiązania do zwyczajów kultywowanych przez naszych rodziców i dziadków. Głęboki sens owej tradycji, obecnej w polskich domach pod każdą szerokością geograficzną, wykracza poza ramy konfesji kojarzonej z tradycją chrześcijańską od czasów Cesarstwa Rzymskiego.
Inne charakterystyczne elementy kojarzone z Bożym Narodzeniem to szopka, kwiat zwany gwiazdą betlejemską, choinka czy prezenty. Ten ostatni zwyczaj jest relatywnie świeżej daty. Zainicjował go bowiem Marcin Luter. Tak czy inaczej, w polskiej tradycji uroczysta wieczerza nawiązuje do obyczaju nocnego czuwania, stania na straży i bycia gotowym na przyjście Zbawiciela. Potwierdza to sama nazwa „Wigilia” – od łacińskiego vigilare.
Warto zatrzymać się na moment w przedświątecznej krzątaninie napędzanej wszechobecną reklamą. Poświęcić chwilę na głębszą refleksję nad sensem świąt i ich wymową, która sprowadza się do nadziei, jaką niesie przesłanie narodzin Chrystusa. W tych szczególnych czasach tak bardzo jej potrzebujemy – wszyscy razem i każdy z osobna.
Niech więc przy każdym świątecznym stole nie zabraknie opłatka, obfitości potraw, prezentów pod choinką, ale nade wszystko, niech nikt tego dnia nie będzie sam. Pozostańmy otoczeni wzajemną życzliwością w ten świąteczny czas i każdego dnia w Nowym 2022 Roku. Oby przyniósł on pomyślność każdemu polskiemu domowi.
Redakcja
