5 stycznia opublikowano jednak stworzone wspólnymi siłami cztery scenariusze. Książka je zawierająca nosi tytuł „Ces guerres qui nous attendent, 2030-2060” (Wojny, które nas czekają, 2030-2060). Czy przedstawiany w nich rozwój wypadków jest wiarygodny? Sprawdzamy poniżej na jednym przykładzie.
Wszystkie opracowane przez pisarzy scenariusze tak naprawdę znajdują oparcie w prognozach ekspertów z różnych uczelni i instytucji, autorzy tylko oprawili je w ramy powieściowe, dodając spójną narrację. Zrealizowano różne pomysły – zmasowany atak na Kourou, zhakowanie neuronowych interfejsów, konfrontację konkurencyjnych rzeczywistości wirtualnych czy budowę hiperfortec. Pisarze pracowali dla francuskiego rządu dwa lata. „Aby móc prezentować siebie bez uprzedzeń i barier mentalnych, potrzebny jest pewien stan umysłu. To jest sposób myślenia pisarzy science fiction i rysowników” – wyjaśnia Emmanuel Chiva, dyrektor AID, oddziału Generalnej Dyrekcji Uzbrojenia, który prowadził ten projekt.
Do Red Team należą: Jeanne Bregeon, DOA (pseudonim Hervé’a Albertazziego), Xavier Dorison, Hermès (pseudonim), Laurent Genefort, Romain Lucazeau, Xavier Mauméjean, Capitaine Numericus (pseudonim), François Schuiten i Virginie Tournay.
Scenariusz pierwszy: atak na Kourou
Pierwszy opracowany przez Red Team scenariusz zabiera nas w niedaleką przyszłość, do 2026 r., kiedy Francja wraz z 22 partnerami rozpoczęła realizację projektu budowy windy kosmicznej – gigantycznego kabla, który miał połączyć powierzchnię naszej planety z orbitą geostacjonarną. Stację naziemną postawiono w Kourou (Gujana Francuska), gdzie podjęto prace montażowe 36 tys. kilometrów kabla. Projekt miał zająć kilka dziesięcioleci, ale w jego rezultacie możliwe byłoby umieszczanie na orbicie statków wydobywczych bez konieczności wystrzeliwania ich kosztownymi rakietami. Jednocześnie na środku Atlantyku powstał kraj piratów – zwany P-Nation – który składał się z gigantycznych pływających slumsów. Kraj ten zamieszkiwało 150 mln migrantów ekonomicznych i klimatycznych, którzy wcześniej nie znaleźli schronienia w żadnym z bogatych krajów segregujących swoich obywateli za sprawą wszczepianych chipów. P-Nation zaczyna się zbroić. Przenosimy się kolejne dekady do przodu, do lata 2042 r.
Fragment
„4 sierpnia 2042 r. P-Nation wysyła siły desantowe ze swojej tylnej bazy w Colmena na pokładzie barek stealth i mini łodzi podwodnych. Na płycie startowej rozpoczyna się odliczanie. Trzy… dwa… jeden… Ogromny Ariane-Heavy startuje. Wznosi się, podczas gdy armia piratów, po zabezpieczeniu plaży, gromadzi się. Alarm zostaje w końcu ogłoszony, ale piracki komandos ma przewagę. Pędzą w kierunku Gujańskiego Centrum Kosmicznego. Kilka minut przed zestrzeleniem, kilka kilometrów od Kourou pojawił się niezidentyfikowany okręt podwodny. Jego górny właz otwiera się i wysuwa się lufa railguna, elektromagnetycznie przyspieszanej broni zdolnej do wysyłania pocisków o hiperprędkości. Kiedy pocisk zostanie wystrzelony, bardzo trudno jest go odeprzeć. Wszystko, co musi zrobić, to po prostu strzelać… I to właśnie robi. W błękicie Kourou rozkwita czarny kwiat eksplozji Ariane. O godz. 11.30 P-Nation informuje władze francuskie, że dziesięć wyrzutni rakietowych zostało wycelowanych w zakład produkujący kable do wind kosmicznych”.
Analiza
Scenariusz ten zakłada rychłe pojawienie się przewrotów społecznych. Miałyby one być spowodowane ruchami migracyjnymi, które już teraz nabierają znaczenia w Europie i Afryce. Także pomysł identyfikacyjnych chipów jest wiarygodny, jeśli połączymy biometryczne dokumenty tożsamości ze smartfonami. Na razie nie podejmowano projektów kosmicznych wind, technologia tego typu nie jest opracowywana, ale istnieją plany eksploatacji zasobów mineralnych księżyca sięgające już roku 2030. Zachodzą natomiast duże postępy w dziedzinie okrętów podwodnych, a działo elektromagnetyczne używane przez piratów (railgun) będzie niedługo na wyposażeniu armii amerykańskich, rosyjskich i chińskich, później zapewne – europejskich.
Scenariusze Red Team oraz materiały ilustracyjne dostępne są pod adresem www.redteamdefense.org.
