Ostatnią ofiarą dyktatorskich zapędów Obradora stał się Narodowy Instytut Wyborczy (INE). Ta ważna, niezależna instytucja będąca głównym organem regulującym kwestie meksykańskich wyborów, starała się odroczyć referendum w sprawie odwołania, które zaplanowano na wiosnę przyszłego roku. Jako powód podała niewystarczającą ilość środków finansowych na staranne przeprowadzenie tego procesu.
López Obrador w pełni to wykorzystał, prowadząc kampanię dyskredytacji radnych i posuwając się do swoistych gróźb. Jego styl prowadzenia polityki ma na celu nadszarpnięcie wizerunki niezależnej instytucji. Sprawia to, że kraj jeszcze bardziej odchodzi od demokratycznych standardów. Co interesujące, on sam promuje referendum w sprawie odwołania. Ten sprytny chwyt propagandowy miałby w połowie kadencji potwierdzić jego wysokie (60 proc.) poparcie, na które wskazują sondaże. Partie opozycyjne zauważają, że uruchomienie tego mechanizmu konstytucyjnego, w momencie, gdy ciągłość przywództwa nie jest przedmiotem dyskusji, jest niepotrzebne i służy jedynie rozwojowi tzw. demokracji bezpośredniej, którą popiera prezydent. Obrador wzoruje się tutaj na niektórych przywódcach krajów Ameryki Łacińskiej, co odbywa się ze szkodą dla mechanizmów demokracji liberalnej, gdzie posunięcia władzy i odpowiedzialność za nie jest kontrolowana. Nieliberalne reżimy, do których zmierza Meksyk, mogą też budzić niepokój z powodu wzrastających geopolitycznych wpływów Chin w regionie.
