Pierwszy to ograniczenie wpływu zmiany klimatu na środowisko, ponieważ przemysł rolny odpowiada za 8 proc. PKB kraju i za 31 proc. miejsc pracy. W handlu światowym wprowadzane są coraz bardziej restrykcyjne przepisy, jeśli chodzi o wymagania dotyczące redukcji emisji gazów cieplarnianych, a tajlandzka gospodarka jest w dużym stopniu uzależniona od eksportu, który odpowiada za ponad 70 proc. PKB.
Przejście z energii uzyskiwanej z paliw kopalnych na odnawialne źródła energii może złagodzić skutki związane z nakładaniem dodatkowych podatków od emisji dwutlenku węgla, które mają być stosowane przy cłach importowych przez największych partnerów handlowych kraju. Chodzi tu między innymi np. o unijny mechanizm dostosowania emisji dwutlenku węgla na granicy (CBAM – Carbon Border Adjustment Mechanism) oraz podatek dotyczący tzw. korekty emisji dwutlenku węgla na granicach USA. Również inwestorzy (zarówno tajscy, jak i zagraniczni) podejmując decyzje lokalizacyjne dla swoich inwestycji, zwracają coraz większą uwagę na neutralność węglową i możliwość osiągnięcia celu, jakim jest zerowa emisja CO2 netto.
Miks energetyczny Tajlandii
Jak podaje Tactus, rząd Tajlandii postawił sobie za cel osiągnięcie 30 proc. udziału odnawialnych źródeł energii do 2037 r. Został on ustanowiony, by doprowadzić neutralności węglowej kraju do 2050 r. i zerowej emisji gazów cieplarnianych netto do 2065 r. W 2021 r. miks energetyczny Tajlandii składał się tylko w 14,9 proc. z odnawialnych źródeł energii. Przy czym była ona produkowana głównie z biomasy (30 proc.), natomiast energia wodna stanowiła 25 proc., pozyskiwana z energii słonecznej 24 proc. a z farm wiatrowych 13 proc.
Jak oceniono, największy potencjał do dalszego zwiększania mocy ma energia słoneczna, a następnie energia wodna. Zrównoważony portfel odnawialnych źródeł energii dywersyfikuje ryzyko energetyczne i oddziela dostawy energii od zmienności paliw kopalnych. Pomaga również zaspokoić zwiększone zapotrzebowanie na energię elektryczną, które według prognoz będzie nadal rosło.
Jak podaje Enerdata, zużycie energii elektrycznej na mieszkańca wzrosło tylko o 2 proc. w 2021 r. do poziomu 2726 kWh. Całkowite zużycie energii wzrosło w 2021 r. w Tajlandii o 1 proc. i wyniosło 134 Mtoe, po spadku o 8 proc. w 2020 r., co jest zgodne z trendem obserwowanym w latach 2013-2019. Ropa naftowa pokrywa 40 proc. zapotrzebowania na energię, gaz ziemny w 26 proc., biomasa w 18 proc., a węgiel kamienny i brunatny w 13 proc. Jak podano na portalu Enerdata 13 kwietnia 2023 r., tajlandzki Departament Akcyzy planuje nałożyć podatek węglowy na sektor energetyczny, transportu i przemysłu, aby zachęcić firmy do korzystania z czystszej lub odnawialnej energii, do zmniejszenia emisji CO2 nawet o 30 proc. i obniżyć koszty paliwa importowanego.
Przeczytaj także:
Nowy program ma pomóc krajowi osiągnąć neutralność węglową do 2050 r. i zerową emisję gazów cieplarnianych netto do 2063 r. Nie podano jeszcze szczegółów dotyczących nowego podatku węglowego, ale oczekuje się, że zostanie on nałożony do końca 2023 r. Jak podaje tajlandzkie Ministerstwo Finansów, sektor energetyczny odpowiada za 35 proc. emisji CO2, transport odpowiada za 32 proc., a sektor przemysłowy za 27 proc.
Plany na przyszłość
Dla osiągnięcia założonych celów w zakresie energii odnawialnej rząd opracował Krajowy Plan Energetyczny 2022 zawierający Narodowy Plan Rozwoju Energetyki 2022 (PDP 2022). Obejmuje on plany dla każdego rodzaju energii w tym plan rozwoju energii odnawialnej i alternatywnej (AEDP) oraz plan efektywności energetycznej (EEP). Tajlandia zajmuje 4. miejsce w Azji i 3. w ASEAN (po Singapurze i Malezji) i jest uważana za lidera przez Światowe Forum Ekonomiczne, jeśli chodzi o indeks transformacji energetycznej. Natomiast kraj spadł w tym roku w rankingu Climate Change Performance Index (CCPI) o 11 pozycji na 42 miejsce.
Tajlandia wyznaczyła sobie cel, jakim jest osiągnięcie zerowych emisji CO2 netto do 2065 r. i zrewidowała dotychczasowy, ustalony na szczeblu krajowym wkład (NDC) oraz długoterminowe strategie, aby się do tego dostosować. Cel NDC został podniesiony z 20 proc. do 30 proc. do 2030 r., a krajowa ustawa o zmianach klimatu jest poddawana przeglądowi. Oczekuje się, że wejdzie ona w życie w 2023 r. Eksperci CCPI pozytywnie oceniają ten krok, ale uważają, że kraj ma jeszcze długą drogę do poprawy wyników w zakresie ochrony klimatu. Ich zdaniem potrzebne jest większe zaangażowanie i szersze wykorzystanie energii słonecznej.
Jak podano, w czerwcu 2021 r. na zaporze Sirindhorn w prowincji Ubon Ratchatani uruchomiono największą na świecie pływającą farmę słoneczną. Wykorzystano 144 tys. oddzielnych paneli słonecznych i pokryto nimi powierzchnię odpowiadającą 100 boiskom piłkarskim. Farma może wyprodukować do 45 MW energii elektrycznej, w porównaniu z 36 MW wytwarzanymi przez samą zaporę.
Electricity Generating Authority of Thailand ma dalsze plany dotyczące pływających farm słonecznych na dziewięciu kolejnych zaporach, w ciągu dekady. Z pewnym zaskoczeniem przyjęto w ostatnim kwartale ubiegłego roku wprowadzenie przez rząd Tajlandii taryfy gwarantowanej (FIT) na 25 lat dla energii słonecznej i energii słonecznej wraz z jej magazynowaniem. Kwota energii słonecznej wyniesie 100 MW rocznie w latach 2024-2030. W przypadku energii słonecznej i magazynowania energii będzie to na przykład 190 MW w 2024 r.
Chińskie firmy uczestniczą w transformacji energetycznej Tajlandii
Jak podał w październiku minionego roku serwis Silk Road Poland, w północno-wschodniej prowincji Chaiyaphum, około 300 km od Bangkoku, pracują 32, 120-metrowe turbiny wiatrowe mocy 80 MW, wyprodukowane przez chińską firmę Goldwind i obsługiwane przez największego krajowego producenta energii EGCO. Prowincja Chaiyaphum to jeden z regionów o najbogatszych zasobach wiatrowych w Tajlandii, oferujący dobre warunki do inwestowania w taką energetykę. Turbiny zostały specjalnie zaprojektowane z myślą o niskich i średnich prędkościach wiatru, które są powszechne w tym kraju. Jak podano Goldwind jest przykładem chińskich firm, które są aktywne na tajlandzkim rynku energii odnawialnej. Natomiast chińscy producenci samochodów, tacy jak: SAIC, Great Wall Motor i BYD, systematycznie otwierają zakłady produkcyjne w Tajlandii, konkurując na krajowym rynku pojazdów elektrycznych.
W Tajlandii zgodnie z danymi z 2021 r. mieszka obecnie 69 mln osób. Kraj położony na Półwyspie Indochińskim ma długość linii brzegowej wynoszącą ponad 2600 km, co może mieć znaczenie, jeśli chodzi o możliwość wykorzystania w przyszłości np. energii pływów.
Jak podaje Azjatycki Bank Rozwoju (ADB) oczekuje się, że wzrost PKB Tajlandii wyniesie 3,3 proc. w 2023 r. i 3,7 proc. w 2024 r. Poziom inflacji w Tajlandii prognozowany jest na 2,9 proc. w 2023 r. i 2,3 w 2024 r., a wzrost PKB na mieszkańca wyniesie odpowiednio 2,8 proc. w tym roku i 3,2 proc. w przyszłym. Warto dodać, że ABD ma udział również w projektach związanych z pozyskiwaniem energii odnawialnej. W 2010 r. rozpoczęto budowę pierwszej w Tajlandii dużej prywatnej farmy słonecznej przy udziale środków z tego banku. W ciągu 18 miesięcy powstała fotowoltaiczna elektrownia słoneczna o mocy 55 MW. Koszt jej budowy to 250 mln dolarów.
Azjatycki Bank Rozwoju pomógł w uzyskaniu długoterminowego finansowania i przy rejestracji projektu oraz wstępnie sfinansować certyfikowane redukcje emisji w ramach Mechanizmu Czystego Rozwoju, który przyciągnął też kilku lokalnych partnerów kredytowych, w tym Bangkok Bank, Kasikornbank i Siam Commercial Bank. W grudniu 2011 r. farma zaczęła dostarczać energię elektryczną do Electricity Generating Authority of Thailand i wytwarza energię elektryczną pozwalającą zasilić 70 tys. gospodarstw domowych.
Bohdan Szafrański
